Het Witte Huis: van boktorpoeder tot duurzaam monument

Margreet van Klaveren 25-03-2025 32 keer bekeken

Wonen in het huis waar je overgrootvader in heeft gewoond. Dat klinkt mooi. Maar toen Wim van Ree in 2019 het “Witte Huis” in Amerongen kocht, had hij de boktorren nog niet gehoord.

Het Witte Huis is gebouwd in 1844 en is sinds 1908 gebruikt als (hoofdonderwijzers)woning en schoolgebouw. Tussen 1906 en 1908 woonde de overgrootvader van Wim van Ree er, dus er is een familieband. ‘Voordat wij het kochten, stond het een tijd leeg en werd het antikraak bewoond’, vertelt van Ree. ‘Ik had het huis altijd al op het oog en dacht: "Als het ooit te koop komt…’

Asbest tegen de muur

Ze kochten het pand in 2019. ‘In slechte staat’, vertelt hij. ‘Op de muren zat witte verf, maar daaronder zat mos. Binnen zaten er asbestplaten tegen de muren. Daar hebben we regelwerk met isolatie en een luchtspouw geplaatst. De constructie is opgebouwd met folie, isolatiemateriaal en nog een laag folie, houten plaat, gipsplaat en stuclaag, in totaal ongeveer vijftien centimeter dik.’

Het geluid van boktorren

De renovatie was een flinke klus: ‘Weinig is meegevallen’, aldus van Ree, ‘Wat ik nooit heb geweten: de schade die boktorren kunnen aanrichten! De toplaag van het hout zag er prima uit, maar daaronder was het gewoon poeder. Je kon ze letterlijk horen vreten. Gelukkig was het dak al eerder behandeld tegen boktor en houtworm.’

Isolatie

De vloer bestond uit balken die direct op het zand lagen. Van Ree: ‘Ze waren flink aangevreten. We hebben harde, drukvaste isolatieplaten geplaatst met betonvloer en een cementdekvloer eroverheen. Het dak wilden we niet isoleren vanwege de monumentale waarde. Dus hebben we ervoor gekozen om de zoldervloer te isoleren en vormt daarmee ons buitenschild.’ De zoldervloer lieten ze losliggen van de muur. ‘Tussen het isolatiemateriaal en de buitengevel is er ruimte gemaakt voor luchtcirculatie, en we hebben gaas aangebracht tegen de muizen.’

Volgens Van Ree speelde verduurzaming nog niet zo’n grote rol toen hij het pand kocht in 2019 -vóór de Russische inval in Oekraïne. ‘We wilden wel aan de norm van 3,6 voldoen voor de isolatiewaarde’, aldus Van Ree. ‘In totaliteit zitten we daar nu boven.’

Vacuümglas

Recent liet Van Ree speciaal glas plaatsen in de ramen. ‘Mede vanwege de subsidie. We hebben vacuümglas gebruikt, wat vier of vijf jaar geleden eigenlijk nog niet mocht van de welstandscommissie. Het glas heeft een U-waarde van 0,4 en isoleert daarmee nog beter dan tripleglas. Het vacuümglas is gehard en daardoor licht golvend, waardoor het iets wegheeft van het oude getrokken glas dat vroeger werd gebruikt.’

Leven zonder gas

Toen de woning in 2022 grotendeels was geïsoleerd, probeerden Van Ree en zijn vrouw een tijd te leven zonder gas. ‘Alleen voor het douchen gebruikten we gas, voor de rest gebruikten we de pelletkachel en elektrische verwarming. Met een trui, pantoffels en een dekentje was dat verrassend goed te doen.’

Contact met de gemeente

Het contact met de gemeente verliep over het algemeen goed, aldus Van Ree. ‘Onze vorige woning werd monumentaal verklaard toen wij er al woonden, dus we hebben al wel wat ervaring. Het grootste discussiepunt was de bouw van een schuur. Daarvoor moest het bestemmingsplan aangepast worden. Maar we hebben altijd respect getoond voor het monument en wilden het behouden voor de gemeenschap.’

Delen

Van Ree vond het belangrijk om mee te doen met de Open Monumentendag. ‘We vonden het belangrijk om het huis te delen met de gemeenschap. Het is tenslotte een stukje lokale geschiedenis dat we in ere hebben hersteld. Het was leuk om mensen rond te leiden en te vertellen over het restauratieproces.’

Cookie-instellingen